Zondag morgen dan. Veel wind maar droog.Ideaal crossweer.
Dan maar lange pinnen onder de spikes vast schroeven om de modder van Roeselare aan te kunnen.
Op Schiervelde aangekomen zag ik dat er niet echt veel modder lag enkel 2 stroken en de 1e was maar een kleine 100m lang. Het was natuurlijk lang geleden dat ik daar nog gelopen had. Ondertussen is daar alles gedraineerd. Ik had niet echt een doestelling vooraf in gedachten. Gewoon niet overdreven snel starten en dan zien we wel. Zo stond ik op de 2e startrij net achter Laurens Schockaert. Bij de start goed meegeschoven naar voor en op de 1e heuvel (molshoop, puist in het landschap,...) even de remmen moeten toesmijten omdat ik net iets te breed ging en mezelf insloot. Dan terug mooi kunnen meeschuiven en direct enkele plaatsten kunnen goedmaken zodat ik ongeveer na een goeie 400m rond de 10e positie liep. Zo is dit blijven gaan tot op een kleine km van de finish. Na het bosje liepen er 3 atleten waaronder Bert Misplon me voorbij. Ik wilde en zou ze niet laten weglopen van mij. Ik bleef er zo 5-10m achter. Toen we de laatste modderpassage gingen aansnijden dacht ik bij mezelf "Komaan Omey, het is nog een kleine 300m. Je kan ze terugpakken." Zo gezegd zo gedaan ;). In de modder m'n turbo aangezet en ik liep er verbazend gemakkelijk naar toe en erover. Toen was het natuurlijk kwestie van volhouden. In de laatste meters zag ik Jerôme Kahia dichterbij komen en dit wilde ik toch niet laten gebeuren. Ik ging m'n plaats niet laten afsnoepen in de laatste meters. Nog een klein spurtje in de spurt gedaan en m'n plaats was zeker op de meet. Een mooie 8e plaats had ik mezelf nooit durven toeschrijven vooraf. Ik mag mezelf dus niet onderschatten.
BTW: Crossen is toch zo leuk als het allemaal goed gaat. Er zullen er zeker nog volgen.